به گزارش خبرنگار اجتماعی فارس به نقل از یو پی آی، تحقیقات جدید در سوئد نشان داد که که قرار گرفتن در معرض داروهای افسردگی در دوران جنینی ممکن است خطر ابتلا به اختلالات طیف اوتیسم را افزایش دهد.
درخودماندگی (Autism) نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیر طبیعی مشخص می‌شود.
علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علت اصلی آن ناشناخته است.
این اختلال در پسران شایعتر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز درخودماندگی ندارد.
این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند.
این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد، در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می‌شود.
در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخ‌های غیر معمول به افراد، دلبستگی به اشیا یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیر معمول نشان دهند. هسته مرکزی اختلال در درخودماندگی، اختلال در ارتباط است
«دیراج رای» مدرس بالینی وزارت علوم بهداشت عمومی در موسسه کارولینسکا در استکهلم و همکارانش در دانشگاه بریستول گفتند: این تحقیقات را بر روی 4،429 مورد اختلال طیف اوتیسم - 1،828 با ناتوانی فکری و 2،601 بدون ناتوانی فکری و 43 هزار و 277 نفر از نظر سن و جنس با گروه شاهد مورد ارزیابی قرار دادند.
این تحقیقات 1،679 نفر از طیف اختلال اوتیسم و 16،845 داده مادرانی که از داروهای ضد افسردگی استفاده کرده بودند را مورد ارزیابی قرار داد.
نتایج این تحقیقات که در مجله پزشکی انگلیس منتشر شده است، نشان داد که افسردگی پدر و مادر و دیگر ویژگی‌هایی که قبل از تولد کودکان به ثبت رسید.
استفاده از داروهای ضد افسردگی مادران در اولین مصاحبه قبل از تولد کودکان متولد شده از سال 1995 به بعد به ثبت رسید.
این تحقیقات نشان داد که افسردگی والدین با افزایش خطر اختلالات طیف اوتیسم در فرزندان همراه بوده است.
نویسندگان این تحقیقات گفتند که اگر چه استفاده از داروهای ضد افسردگی در دوران بارداری به طور قابل توجهی با افزایش چشمگیر شیوع اختلالات طیف اوتیسم همراه است اما این ارتباط علت و معلولی را نشان نمی‌دهد و برای اطمینان بیشتر نیاز به تحقیقات بیشتر است.
